Jestem już po liturgii wigilijnej Zesłania Ducha Świętego. Nawet dwóch, bo obydwie bliskie mi wspólnoty przeżywały dziś wigilię uroczystości na cześć Parakleta, zesłanego na uczniów Jezusa.
Krok naprzód wykonany z Bożą pomocą
Te ostatnie dni to nie był dla mnie łatwy czas. Nadszedł moment, którego się spodziewałem i byłem nawet zaskoczony, że wciąż nie nadchodzi – moment odzielający rzeczywistość od bajki.
Mój Kościół – czas wrastania i wzrastania
Mijają dni, a Kościół odmieniany jest przez wszystkie przypadki. Nie bez kozery. Oczy wielu – zarówno tych przychylnych, jak i tych wrogo nastawionych – zwrócone są dziś w stronę Kościoła.
Przepraszam, które musi dziś wybrzmieć
Byłoby horrendalnych rozmiarów nietaktem, gdybym odwracał oczy od debaty o złu, jakie dokonuje się w Kościele, która przetacza się teraz przez media tradycyjne i społecznościowe.
O przebaczeniu i o świetlistej przyszłości
Mało ostatnio piszę, ale to nie oznacza, że mniej spędzam czasu ze Słowem. Wprost przeciwnie, mam wrażenie, że nigdy tak bardzo nie karmiłem się Słowem, danym nam przez Ojca życiodajnym pokarmem.
Panu Bogu zawierzam trud poznania
W mroku nocy zszedłem znów na adorację Najświętszego Sakramentu. Wspaniale jest móc spotkać się z Panem w ciszy nocy. Sycące te Spotkania. Odkrywcze. Pozbawione dystraktorów.
Twój-mój przepis na przeżywanie wiary
W jaki sposób być we właściwy dla mnie sposób chrześcijaninem w codzienności? Już wiem, że umierając w sobie i dając się przepełnić Miłości. To, co na razie jeszcze badam, to jakimi środkami to zrobić?
