Napełnij me usta Twym Słowem, a serce Twą Miłością. Uczyń mnie narzędziem przydatnym, mimo braków i ułomności – zdolnym nosić cenny skarb Twej Miłości, mimo iż z kruchej gliny mnie ulepiłeś.
Patrzę w niebo i widzę Boga
A jeśli jest tak, że my, współcześni błądzący, po prostu za bardzo oddaliliśmy się od natury i za bardzo odwróciliśmy się od świata, wpatrzeni w ekrany smartphone’ów, tabletów i rozrywki miasta?
Zanurzyć się w Słowie, aby móc świadczyć
Droga mojego życia była niejednokrotnie kręta i wyboista, ale Pan doprowadził mnie do siebie. Suma doświadczeń – złych oraz dobrych – jest moim bagażem życiowym i opowieścią niesioną na Sąd Ostateczny.
Czas jesiennych podsumowań i otwarć
Znów miałem dłuższą przerwę w pisaniu i w sumie mam potrzebę krótko podzielić się tym, co u mnie. Będzie to więc wpis w dużej mierze osobisty. Przy tym pozwalający podsumować jakoś ostatnie dwa tygodnie.
Tobie, Panie, mówię: «Ty jesteś moim Bogiem»
Przeżyłem kameralną, wspólnotową Eucharystię – niespodziewaną, piękną, głęboko poruszającą. Codzienną oraz odświętną zarazem. Prostą w formie, a przy tym fundamentalną i przełomową.
«Effatha! (Otwórz się!)» Pan Bóg jest.
Człowiek, który nie zwraca uwagi na swą tożsamość, który pozwala zatrzeć pamięć swych korzeni, staje się człowiekiem bez tożsamości, przytłaczającą ciszą i obezwładniającym milczeniem.
Aby w Panu się chlubił ten, kto się chlubi
Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych. Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców.
